به نام او

از کجا بگم :)))))

وااای خجالتم ندید :)))))

لنتی چقد خوبه

اومدم اینو بگم

حس میکنم دارم از یه کوه بزرگ بالا میرم..

با تهران رفتنم زندگیم تغییر کرده

اما فقط موضوع این نیست .... خیلی متفاوت و خیلی عجیبه

انگار همه چی میچرخه و تکرار میشه

چند سال گذشته؟ 6 سال؟

و من کلی کار کردم

با کلی آدم روبرو شدم که میخواستن کلاه بذارن سرم نابودم کنن گیرم بندازن

کلی فکر کردم و طرح ریختم

کلی گیم زدم وای چقدر گیم زدم وای وای وای وای چند برابر کار کردن گیم زدم بی شک

بی شک بازم میزنم و بی شک اگه نزنم حس میکنم مغزم منو تبدیل به گیم میکنه و من همیشه به مغزم میبازم برا همین باید گیم بزنم بگذریم اصلا (همین خط طولانی رو شما فرض کن یه گیم کوچیکه تو این پست به کسی چه برمیخوره؟ اصلا مگه اینجا اینستاگزامه؟(چ ربی ب اینستا داش))

و الان

دوباره خودم رو لبه ی پرتگاه میبینم

که اتفاقا این دفعه ازش می پرم....

و بعدش........

و بعدش دیگه زندگی مثل قبل نمیشه ...

همونطور که هیچوقت زندگی مثل قبلش نبود مثل پست های همین وبلاگ....

نظرات شما عزیزان:

shim